အညာေဒသေပါက္တဲ့ ကုကၠိဳပင္

ကုကၠိဳပင္ လုိ႔ ဆုိလုိက္တာနဲ႔ အပင္ႀကီးမ်ိဳး၊ အကုိင္း အခက္ေဝ့ဝဲလုိ႔ စိမ္းစိမ္းဆုိဆုိနဲ႔ အရိပ္ရ သစ္ပင္ ဆိုတာ သိၾကပါတယ္။ စာဥတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရခတ္ဆင္းတဲ့ ရြာဦးက ကုကၠိဳပင္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ၿမိဳ႕ေပၚ မွာလဲ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ၿမိဳ႕ပတ္လမ္း မွာလဲရွိတယ္။ ေခ်ာက္ေရနံေခ်ာင္း သြားတဲ့ ကားဂိတ္၊ ဘူတာႀကီး အဝိုင္းပတ္၊ ေနရာစံုလုိ႔ ရပ္ကြက္တုိင္းမွာ ႀကီးမား အံု႕ဆိုင္းတဲ့ ကုကၠိဳပင္ ႀကီးေတြ ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ကုကၠိဳပင္ေျခရင္းမွာ ထုိင္ခံုတန္းေလးေတြရွိတယ္။ စိမ္းျမျမကုကၠိဳပင္ေျခရင္းက ထိုင္ခံုရယ္၊ အတူထြဲ ထိုင္ေနတဲ့ စံုတြဲရယ္၊ ျပာလြင္တဲ့ မုိးေကာင္းကင္ရယ္ဆိုရင္ လက္ရာ ေျမာက္တဲ့ ပန္ခ်ီကားတခ်ပ္ေပါ့။ ဆြဲစရာမလုိဘူး အဲဒီပန္ခ်ီကား အညာမွာ ရွိတယ္ သဘာဝအတိုင္းပဲေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းၿပီးတာ ေဆာ္မၾကည္တဲ့ Botany ဘာသာနဲ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အသီးမွာ သရက္ ေမဂ်ာမွာ Maths ဆုိတဲ့ Mathematics နဲ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ပူေႏြးလာတဲ့ ကမၻာႀကီး ကို သနားလုိ႔ အပင္ေတြကို စိတ္ဝင္စားေနပါတယ္။ အဲေတာ့ သိသေလာက္ နည္းနည္းေျပာမယ္။ ကုကၠိဳပင္မွာ ၂ မ်ိဳးရွိတယ္။ ေတာကုကၠိဳပင္ (အရြက္ရွည္) က အရြက္ႏုႏုကုိ ျပဳတ္ၿပီး ေျမပဲနဲ႔ သုပ္စားလုိ႔ရတယ္။ ရြာကုကၠိဳပင္ (အရြက္တုိ) က အရြက္ကေတာ့ စားမရဘူး၊ ခါးတယ္။ (ရြာက ခြဲျခားတဲ့နည္းပါ) ။ ကုကၠိဳရြက္ ၂ မ်ိဳးစလံုး ႏြားစားပါတယ္။ အသီးလဲ ႏြားႀကိဳက္တယ္။

ကုကၠိဳပင္က အပင္ႀကီးတယ္ အျမင့္ ေပ ၈၀ ေလာက္ရွိတယ္။ အပင္ကေတာ့ လူ ၄ ေယာက္ဖတ္စာေလာက္ ျမင္ဖူးတယ္။ အဲဒီ အပင္ႀကီးေအာက္ေရာက္ ရင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ရတယ္။ အပင္ႀကီးေတာ့ နတ္ႀကီးတယ္တဲ့ ေျပာၾကတာပဲ။ ကုကၠိဳပင္က ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆုိဒ္ (စီအုိတူး) ကို လက္ခံ ဆုတ္ယူ အားေကာင္းတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အရြက္က စိမ္းဖန္ေနတယ္။ အစာဝေတာ့ ပင္ဆီလဲ ထြားတာေပါ့။ အဲဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ ကုကၠိဳပင္ေအာက္က အေလ့က် ေပါက္ျမက္ပင္ေတာင္ စိမ္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီအုိတူးေပါတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ စိုက္တယ္ ထင္တယ္။

အညာဘက္မွာေတာ့ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရြာေပါ့ (ကိုယ္ေတြ႕ဖူးတာပဲ ေျပာလို႔ေကာင္းတယ္) ကုကၠိဳပင္ကုိ ပင္အုိႀကီးေတြ ျဖစ္သည္ထိ မခုတ္ပါဘူး။ အရိပ္ရလို႔ပါ။ သဘာဝအေလွ်ာက္ ေရႀကီး ေလႀကီးလုိ႔ လဲက်ၿပီး ေသသြား တယ္ဆုိမွ ထင္းအျဖစ္ သံုးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သတင္းေတြအရ ့ နာဂစ္ ျဖစ္တုန္းက မုန္တုိင္းေၾကာင့္ လဲက်ေသဆံုးသြားတဲ့ ကုကၠိဳပင္ႀကီးေတြကုိ ပန္းပုထုတယ္၊ ကုကၠိဳပင္ ျပစ္ဆံုေတြကုိ အလွပန္းအုိး လုပ္တယ္။ စားပြဲ လုပ္တယ္။ ေပၚလစ္တင္ၿပီး အသံုးအေဆာင္ အလွအပ ပစၥည္းေတြ လုပ္တယ္ လို႔ သိရတယ္။ ကုကၠိဳသားက ပြေတာ့ ထုဆစ္ရတာ ေကာင္းတယ္။ ဧည့္ခန္း အလွဆင္ျခင္း ပစၥည္းအျဖစ္ ကုကၠိဳသားက ေနရာယူလာလုိ႔ ထန္းပင္ေတြ အသင္ရွဴေခ်ာင္သြားတယ္လို႔လဲ သိရတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ အရိပ္အာဝါသ ေကာင္းတဲ့ ႏွစ္ရွည္ပင္ႀကီးေတြကို ခ်မ္းသာေပး ျခင္းျဖင့္ သဘဝပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ထိန္းသိမ္းၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့အခါက်ေတာ့ ထမင္းနပ္မွန္ဖုိ႔ကလဲြရင္ ဘာမွ မစဥ္းစားတတ္ပါဘူး။ (ခ်မ္းသာေတာ့လဲ ေလာဘတက္ပါတယ္) သဘာဝပါ။ ကၽြန္းေတာရွိတဲ့သူက ကၽြန္းခုတ္ေရာင္းမယ္။ ရွားေတာ့ရွိသူက ရွားေပါ့။ ထန္းေတာရွိသူက ထန္းပင္ေပါ့။ မန္က်ီးေတာရွိသူက မန္က်ီးေပါ့။ ပိုင္ရာ ဆိုင္ရာေပါ့။ အဲလုိ ျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာဝရွိေတာ့ တတ္တတ္စင္ေအာင္ ေျပာင္ မသြားေအာင္ တာဝန္ရွိသူက အစ၊ တာဝန္ မရွိသူ အဆံုး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း၊ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္၊ စဥ္းစဥ္းစားစား၊ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ေတြးေတြး၊ လုပ္ဖုိ႔ လုိတယ္ လို႔ ျမင္ပါတယ္။